|
Ginalindanglindang ako Ka mabalud ko nga painoino. Wara ti pahoway, mayad pa ang linog, May pagkanay Padayon nagailig ang loha, mayad pa ang bagyo, May pagtirha. Paano ko ikaw nadora? Mayad pa ang langit, May mga mata nga makakita. Sa diin ko ikaw sagapun? Sa iliili ka mga karantahun? Sa harana nga nagapolaw, Kadungan sa mga solo sa karsada Nga nagakiraw? Mabatian mo pa bala ako, sa akun mga panghayhay, Sa ikarwa nga higayon, kadyang atun pagkitaay? Abi, pondo man anay, kag binagbinaga, Mga hitabo nga likum kanimo kaona – Wara ako kanimo ti gintago, Kag ginbatas ko nga nagaisaranhun ang mga pagbakho. Sa malawid ko nga paghulat, Kadya nga tyimpo, atun gid man nadangat, Agud taudun liwat ka polido Ang istorya sono sa nagisi nga libro. Ang nobila bala ka sangka alibangbang Nga daw wara ti paraagtonan. Kag sa sangka pisuk gid lamang ka atun mga mata, Ayhan, pinonpon run tana ka Manogtoga. Kag ang nabilin, kita lamang nga darwa, Ang magasondanay, sa pagtaud kang kaona. Tubtub magpoas hangin sa kalangitan, Tubtub mga balud magkaratoyo sa paglindanglindang. Sarigi nga rugya lang ako, sa gihapon, magasipadsipad, Kag magatampitampi kang nabotanwan nga panaad, Ka mga nagkararitak nga pakpak, Kag ka mga dahon nga nagkarataktak. Sa gihapon, sakay sa doyan ka mga balud, Sa gintaudan ka mga panganod, Kag ka mga paramangkotanun nga di pa masintud, Sa alipudwan ka nagahining nga lawod. Samtang sa onahan, sirak nga bolawan Ang nagainakup, sa paglikup sa layat kang kahawaan, Ka nagahingalup nga bolan, sa kinaandan nga morod-an, Kag kang hana magbotlak nga bag-o nga adlaw, sa nakatungdan. |