|
Sa tunga ka datag nga nalikupan Ka mga kabokidan, Maanayanaya ang kalangitan – Mga malum-uk nga poti nga gal-um Nga nalotsan ka bolawan nga sirak kang kahaponanun, Makita ang imo matam-is nga yuhum, Kontintado kag labing malipayun. Marapit sa panulnganan, Marayu nga indi makaptan. Kaimaw sa mga pispis nga tolabong, Daw nagakayab ikaw imaw sa mga gal-um. Bisan kuyus lang ka imong mga pakpak, Salai man kami sa imong pagpalayag, Sabagay nga bisan limug mo lang daad, Nga nagadaguub nga langit lang makatungkad, Kon kami man daad nakahawid kag nakatago, Ti, sa plaka lamang ka painoino kami makasalapo. Ay, ang kabohi gali indi masikup Kon san-o mabuskag kag manglombay; Makaimaw sa kasubu okon sa kalipay – Piro sa sangka pisuk ka mga mata gid lamang, Ikaw run ang pinalid ka huyup ka amihan, Nga daw sangka kuyus ka biraho gid lamang, Sa tunga ka mga katobwan. Wara ti ginbilin kondi ang malum-uk nga tunuk Ka bariri. Nga magatubuk kag magatahi, Agud taudun liwat mga nagkaratastas, Kag nagkaragisi, Tanda ka mabinatyagun mo nga pag-olikid; Sa diin man ikaw tulad sa imong pagkapalid. Piro, bisan ikaw run ang nagpoas nga daw aso, sa gihapon, Sa mga mata nagasapdul, poling ka imo nga osbong, Samtang gal-um sa langit nagapanginaun. Nagadulum ang langit, nagangurub, Nagapangudlib, indi magpaumud, Hay sa mga mata nagadamul ang oran, Nagasagahay ang anaw nga indi mapunggan. |